NIe wszystko jest takie na jakie wygląda. Rozdział III.

 Hej z tej strony Pani Styles.;)) Mam dla Was kolejny rozdział mojego opowiadania. Moje dzisiejsze "wypociny". Mam nadzieję, ze one Wam może przypadną do gustu, bo mi jakoś nie za bardzo. Ale okey nie użalam się. A i mam pewną sprawę. Mam znowu pewne "problemy" w pewnym sensie. Bardzo osobiste, więc znowu muszę Was na moment opuścić. Bardzo mi przykro. Jak dam sobie z nimi radę to wrócę jeśli będzie tak dalej...to pewnie już o mnie tutaj nie usłyszycie....Oj koniec nie będę się użalać. Pamiętajcie, że bardzo mi na Was zależy. 

P.S.

+Jeśli już jesteś zostaw komentarz, albo wyraź swoją opinię na blogowym gadu (42477158) na którym będziesz również informowany o nowych postach.

 + Przypominam o głosowani z ankiecie, która znajduje się na samym dole i trwa do 29 czerwca.

+ Przepraszam za jakiekolwiek błędy ortograficzne jeśli się pojawiły.:)

Stylesowa..<3

*************

 - Hej! Zaczekaj... ! Proszę.- myślałam, że już się nie odwróci, ale jednak myliłam się. W ciągu kilku sekund znalazł się obok mnie.

- Wołałaś mnie? - zapytał z chytrym uśmieszkiem na twarzy.
- Tak wołałam.
- Więc o co chodzi? Jednak Ci się podobam? Dasz mi ten numer?
- Jak nie przestaniesz talk nawijać to z Tobą w ogóle przestanę gadać.
- Ej! To nie jest fajne. - Udał obrażonego składając  ręce na krzyż na klatce piersiowej. Dodatkowo zrobił tak śmieszną minę, że zaczęłam chichotać.
- I z czego się śmiejesz?- zapytał uśmiechając się łobuzersko?

- Z Ciebie Głupolu!
- Wiesz co? 
- Co takiego?
- Foch frever.! i zaczął się śmiać razem ze mną.
- Ale teraz tak na poważnie. Dasz mi ten numer?
- Numer, numer.... Numeru Ci nie dam, ale jeśli na prawdę Ci zależy to przyjdź  w piątek o 20:00 do tej restauracji.
- Ale po co?
- Nie pytaj. Jeśli Ci zależy przyjdziesz jeśli nie, trudno. Twoja strata.
- Okey.Dzięki.

 *Strona Harrego*
Gdy dała mi tę karteczkę z adresem schyliłem głowę, a gdy ja podniosłem Jej już nie było. Rozglądałem się jeszcze chwilę, aby upewnić się, czy, aby przypadkiem nie poszła gdzieś usiąść na ławeczce. Niestety. Nigdzie jej nie było. Ale ważne, że mam namiary gdzie ją znaleźć. Tylko to się liczy.
Zmęczony po tak upalnym dniu wróciłem do domu.   

*Strona Grace*
Gdy schylił głowę, ja uciekłam. Stwierdziłam, że jeśli dłużej mnie nie będzie widział, tym bardziej będzie tęsknił. Hahaha! Słyszycie co ja mówię? Ale ze mnie idiotka! Myślę, że chłopak, który chciał mój numer, a ja mu go nie dałam, będzie tęsknił? Hahaha! Głupia, głupia, głupia! Mam nie równo po "sufitem". Ale tak na prawdę, to chciałbym aby tęsknił...Bo ja.. Ja już tęsknię. Wiem myślicie: "co za dziewczyna..." Tęskni za chłopkiem, którego zna jakieś niecałe 30 minut. Tak sama się sobie dziwię, ale cóż. Nic na to nie poradzę. On ma coś w sobie takiego..takiego...no coś co mnie przyciąga. Te jego zielone oczy, włosy, dołeczki w policzkach.. Ten uśmiech! Ku*wa! znowu to zrobiłam.! Zadurzyłam się w nieznajomym chłopaku!

Po 2 dniach  w tej samej restauracji dostałam pracę. Śpiewałam. Umilałam ludziom czas spędzany w tej kawiarni. No nic, jak na początek to może być. Nie zarabiam "kokosów", ale na utrzymanie mojej kawalerki i drobne wydatki - wystarczy. Dam radę.  Dziś jest czwartek. Siedzę w restauracji i śpiewam. Uwielbiam to robić. To jest coś co kocham, coś co sprawia mi przyjemność. Ujmując to w jednym zdaniu to jest moje "drugie" życie. Dzięki temu przenoszę się w inny świat, gdzie żyje tylko ja i muzyka.
Już jutro spotkam się tu z "nieznajomym". Nie powiem, chcę go zobaczyć, ten Jego uśmiech. Gdy tylko myślę o Nim, od razu mam na twarzy wielki uśmiech. Tak wiem, uśmiecham się na "widok", byle jakiego chłopaka. Ale dla mnie On nie jest obojętny, zrozumiałam to gdy od niego uciekłam. Po tym jak zaczęłam tęsknić.